عسل دیابتی فیروزه (1000 گرمی)

ویژگی های عسل دیابتی فیروزه (1000 گرمی)

• عسل 100% طبیعی بدون موم  ( عسل کنار زوال)
• منطقه برداشت مراتع کوهستانی سرسبز دامنه های زاگرس
• دارای خواص درمانی

تامین شده توسط پخش عمده محصولات ارگانیک نجف

عسل دیابتی

افرادی که از دیابت رنج می برند در خون خود گلوکز اضافی دارند بنابراین انواع عسلی که مقدار کمتری گلوکز و مقدار بیشتری فروکتوز داشته باشد بهتر مورد استقبال ارگانیسم بدن بیمار قرار می گیرد . در واقع گلوکز برای جذب ، به انسولین احتیاج دارد اما فروکتوز مکانیزم

شاخص گلیسمی عسل چقدر است؟

شاخص گلیسمی عسل:

* ۲/۳۸ درصد فروکتوز

* ۳/۳۱ درصد گلوکز

* ۷/۰ درصد ساکارز

* بیش از ۵ درصد، سایر دی‌ساکاریدها

* بیش از ۶/۳ درصد، سایر اولیگوساکاریدها

* سایر قندها

مقدار کل قند موجود در عسل، ۷/۷۹ گرم در هر ۱۰۰ گرم عسل است. اما، فروکتوز دارای GI برابر با ۱۹ است، در حالیکه ساکارز (که به مقدار کم در عسل موجود است) دارای GI برابر با ۶۸ و گلوکز دارای GI برابر با ۱۰۰ می‌باشند.

از آنجایی که فروکتوز قند اصلی موجود در عسل است، می‌توان گفت که عسل‌ های دارای مقادیر بالای فروکتوز (که به گل یا گیاهی که عسل از آن ساخته شده، بستگی دارد)، دارای GI پایین ‌تری است. نمونه ‌های عسل با فروکتوز بالا، عبارتند از: اقاقیا، توپلو، شاه بلوط، آویشن و کالونا.

در استرالیا، محققان تحقیقی انجام دادند که در آن GI و همچنین بار گلیسمی (GL) را اندازه‌گیری می ‌کردند. این اصطلاح به معنی مدنظر قرار دادن میزان غذای هضم شده است و بصورت «GI ضربدر مقدار کربوهیدرات در یک پروتئین مشخص تقسیم بر ۱۰۰» محاسبه می‌ شود. مقادیر کمتر از ۱۰ «کم»، مقادیر بین ۱۰ تا ۲۰ «متوسط» و مقادیر بیشتر از ۲۰، «بالا» در نظر گرفته می ‌شوند.
دیابت نوع ۲

دیابت نوع۲ به انسولین وابسته نیست و نوعی اختلال متابولیک است که بوسیله مقدار بالای قند خون (هایپرگلیسمی) در شرایط مقاومت انسولینی و کاهش نسبی مقدار انسولین شناخته می ‌شود. علائم معمول این بیماری، تشنگی مفرط، تکرار ادرار و گرسنگی مداوم می باشد. دیابت نوع ۲ تقریباً ۹۰ درصد موارد ابتلا به دیابت را تشکیل می‌ دهد. تصور می‌شود که چاقی، عامل اصلی دیابت نوع ۲ در افرادی باشد که از لحاظ ژنتیکی، مستعد ابتلا به این بیماری هستند.

در تحقیقات انجام شده، افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ و گونه‌ های شناخته نشده، بخوبی توانستند عسل را تحمیل نمایند. عسل‌ های دارای فروکتوز بالا و GI پایین، به مقادیر زیادی مصرف شدند: ۷۰ تا ۹۰ گرم (۳ تا ۵ قاشق غذاخوری) در روز هیچگونه مشکلی در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ ایجاد نکرد، بلکه حتی اثرات مطلوبی نیز بر اینگونه افراد داشت. پس می توان گفت عسل برای بیماران دیابتی نوع ۲ مشکلی ایجاد نمی کند.
دیابت نوع ۱

این نوع بیماری به انسولین وابسته است و نوعی بیماری خودایمن می باشد. علائم رایج دیابت نوع ۱ عبارتند از: تکرار ادرار، تشنگی مفرط، خشکی دهان، گرسنگی مداوم، بی‌حالی و کاهش وزن.

به نظر می ‌رسد که افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ نیز به خوبی می توانند مصرف عسل را تحمل کنند. در برخی تحقیقات، دانشمندان عنوان کرده ‌اند که عسل باعث افزایش پپتید-c با مقدار قابل توجه ساکارز یا گلوکز شده است. پپتید-c نشان دهنده مجموع افزایش انسولین در خون است.

راهنمای کامل مصرف عسل برای بیماران دیابتی
یک قاشق غذاخوری عسل، تقریباً حاوی کربوهیدرات ‌های (گلوکز-فروکتوز) برابر با میزان موجود در یک سیب با اندازه متوسط است. بیمار دیابتی می ‌تواند مطمئن باشد که مصرف عسل، در مقایسه با نشاسته ‌های غنی از قند یا گلوکز با مقدار مساوی، واکنش قند خون را به میزان قابل توجهی کاهش می ‌دهد.

به دلیل اینکه پس از هضم، عسل به سرعت جذب شده و درون کبد به گلیکوژن تبدیل می‌ شود، بنابراین گلوکز از جریان خون حذف شده و مقادیر قند خون کاهش می‌ یابد. کبد فروکتوز و گلوکز را به نسبت ۱:۱ به گلیکوژن تبدیل می ‌کند. عسل دقیقاً حاوی همین نسبت فروکتوز و گلوکز است و این امر عسل را به گزینه‌ های عالی برای تبدیل سریع به گلیکوژن تبدیل می ‌کند، بنابراین چیزی باقی نمی ‌ماند که قند خون را افزایش دهد. مقادیر کم قند خون به معنای تقاضا و عرضه پایین برای انسولین است، بنابراین تثبیت قند خون را توجیه می‌ کند.

دلیل اینکه مصرف عسل به کاهش تولید و ترشح انسولین از لوزالمعده منجر می ‌شود، ممکن است با ترکیبات موجود در عسل که تولید ماده حساس به انسولین در کبد را تثبیت می ‌کند، مرتبط باشد. از طریق این فرضیه که باید بوسیله تحقیقات اثبات شود، بصورت عملی مشخص شده است که خوردن عسل به کاهش ترشح انسولین نسبت به مواقع هضم ساکارز (قند خوراکی) یا شیره ذرت با فروکتوز بالا، منجر می‌ شود.
تحقیقات در مورد مصرف عسل برای بیماران دیابتی

* در ۱۸ نوامبر ۲۰۱۵، تحقیقی بوسیله نشریه علوم پایه پزشکی ایران منتشر شد. این تحقیق توسط سعیده عرب موذن و همکارانش از دانشگاه علوم پزشکی اهواز انجام شد. عنوان این مقاله «اثر ضد دیابتی تعذیه با عسل در موش‌ های دارای اختلال قند خون بالا: با دخالت تنش اکسیداتیو» است و اثرات مفید عسل بر قند خون بالا را اثبات می ‌کند. این آزمایش بر روی موش های نر Wistar انجام شد که به ۴ گروه شاهد، قند خون بالا، شاهد درمان شده با عسل و گروه قند خون بالای درمان شده با عسل تقسیم شده بودند.

برای ایجاد قند خون بالا، از تنش اختلالی استفاده شد (مقدار گلوکز سروم خون، بالاتر از ۲۵۰ میلی‌گرم بر دسی‌لیتر). این دانشمندان مقادیر گلوکز، تری‌گلیسرید (TG)، کلسترول کل، کلسترول لیپوپروتئین با تراکم بالا (LDL) و کلسترول لیپوپروتئین با تراکم پایین (HDL) را اندازه‌گیری کردند. آن‌ ها همچنین نشانگرهای تنش اکسیداتیو در مغز را نیز اندازه گرفتند. پیکربندی جزایر لانگرهانس نیز با استفاده از روش رنگ ‌آمیزی گوموری ارزیابی شد. اندازه‌گیری‌ ها در هفته‌ های ۴ و ۸ پس از آغاز تحقیق انجام شدند.

نتایج تحقیقات

«مصرف خوراکی عسل در مدل آزمایشی دیابت، اثر کاهندگی جریان خون چشمگیری را نشان داد و به تغییر مطلوب در نمایه‌ های چربی سروم خون منجر شد.»

«نتایج تحقیق حاضر نشان می ‌دهند که تنش اختلال مزمن، مقادیر ناشتای گلوکز پلاسما، نمایه چربی و MDA را افزایش داده و SOD و وزن بدن را کاهش می ‌دهد و بافت لوزالمعده را منحل می ‌کند. تغذیه بوسیله عسل، این مولفه ‌ها را در عرض ۶۰ روز اصلاح کرد.

جالب‌ترین یافته این تحقیق این است که سلول ‌های β لوزالمعده گروه دیابتی ناشی از اختلال که با عسل تغذیه شدند، در مقایسه با گروه کنترل، افزایش شدیدی را نشان می ‌دهند. اگرچه، این یافته باید در تحقیقات بعدی بر روی اثرات تخریبی تنش اختلال نیز مدنظر قرار بگیرد.»

* اثرات مفید عسل در درمان دیابت نوع شیرین، در سال ۲۰۱۴ در نشریه دیابت و اختلالات متابولیک، در تحقیقی با عنوان «شرح مسائل مربوط به اثر عسل بر دیابت شیرین» ارائه شدند. این تحقیق چنین نتیجه‌ گیری می‌کند که «اثرات مفید عسل در موارد ابتلا به دیابت، تنها به کنترل قند خون محدود نمی‌ شود، بلکه بهبود اختلالات متابولیک در این بیماری متابولیک پیچیده را نیز در بر می ‌گیرد».

دکتر نائوم یوریش پزشک روسی بیماران خود را به خوردن عسل ( به ویژه عسلی که سرشار از ویتامین است) تشویق می کند. عسل ارزش سودمند خود را در درمان بیماری دیابت ثابت کرده است.

* تحقیق دیگری با عنوان «مقایسه اثرات آنتی‌ اکسیدانی عسل، گلیبن‌کلامید، متفورمین و ترکیبات آن‌ ها در کلیه موش‌ های مبتلا به دیابت ناشی از استرپتوزوتوسین» توسط اوماتایو اووموفویان ارجووا و همکارانش که در نشریه علوم مولکولی منتشر شد، اثر مصرف عسل به همراه یکی از دو داروی رایج دیابت (متفورمین و گلیبن‌کلامید) بررسی می ‌کند. موش ‌های دیابتی که بصورت تصادفی در ۶ گروه قرار گرفتند و آب مقطر، عسل، گلیبن‌کلامید، گلیبن‌کلامید و عسل، متفورمین یا متفورمین و عسل را به مدت ۴ هفته مصرف کردند.

عسل بطور قابل ملاحظه‌ای مقدار انسولین را افزایش داده و میزان قند خون و فروکتوزامین را کاهش داد. دو داروی ذکر شده، قند خون را بطور چشمگیری کاهش دادند، اما در ترکیب با عسل، گلوکز خون بسیار کمتری را تولید کردند. آن ‌ها همچنین مقادیر بالای کراتینین، بیلیروبین، تریگلیسریدها و کلسترول VLDL را کاهش دادند.

* تحقیق «عسل و متفورمین، آسیب‌ های ناشی از دیابت در ارتباط با تغییرات هورمونی را در آزمایش بر روی موش ‌ها بهبود بخشیدند» توسط عذرا نصراللهی و همکارانش که در دسامبر ۲۰۱۳ منتشر شد، نشان داد که «مصرف همزمان متفورمین و عسل می‌تواند آسیب‌های ناشی از دیابت را در بافت‌های بیضه‌ای مهار نماید. بعلاوه، مصرف همزمان متفورمین و عسل، مقادیر انسولین کاهش یافته به دلیل ابتلا به دیابت، LH، FSH و تستوسترون را افزایش داده و به میزان مطلوب می ‌رساند».

تعداد تحقیقات در این زمینه بسیار زیاد هستند و می ‌توانید با جستجو در اینترنت به تمام آن ‌ها دست بیابید. هرچند، تمام این تحقیقات نتیجه مشابهی دارند و آن هم اینکه: مصرف عسل برای بیماران دیابتی مفید است.

شاید قدیمی ترین درمان به وسیله عسل به نام پزشک روسی داویدوفا در سال ۱۹۱۵ م ثبت شده است. او می گوید : «عسل طبیعی برای بیماران دیابتی ضروری است، علاوه بر این که ماده ای شیرین و خوشمزه است، اگر به رژیم غذایی آنها اضافه شود بهتر می تواند نیازهای قندی آنها را بر آورده کند تا این که به مواد قندی غیر طبیعی زیانمند روی آورند. وی افزود: (تحقیقات ثابت کرده است که عسل مانع سمی شدن خون در اثر ستونی شدن در اثر اجسام تونی در خون و کاهش میزان قند در ادرار مبتلایان به دیابت است یعنی درصد قند انگور را در ادرار بیماران قندی پایین می آورد.)