راز محبوبیت و جاودانگی امام حسین

کتاب راز محبوبیت و جاودانگی امام حسین علیه السلام
تعداد صفحات: 144 صفحه
به همت: حجت الاسلام محمد مهدی ماندگاری
و موسسه فرهنگی تبلیغی زندگی به رنگ خدا
از سوژه های سخن 12

تولید شده در: معاونت فرهنگی اجتماعی اوقاف

بخشی از مقدمه این کتاب ماندگار:

محرم شدن در حریم امام حسینm

«أَحَسِبَ النَّاسُ أَن يُتْرَكُوا أَن يَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لَا يُفْتَنُونَ؛»[1]

«آيا مردم پنداشته‌اند به صرف اينکه گفتند: ايمان آورديم به حال خود رها مى‌شوند و با سختى‌هايى که درستى و نادرستى ايمانشان با آنها آشکار مى‌شود، آزموده نمى‌شوند؟»

کسی که آزمون به آزمون از امتحان‌های الهی سربلند بیرون می‌آید، انگار قدم به قدم به خیمه و خرگاه اباعبدالله الحسینm نزدیک‌تر می‌شود. قانون نانوشته‌ای هست که می‌گوید: کسانی که به استقبال سخت‌ترین امتحان‌ها می‌روند، سرعتشان برای وصال و دیدار یار افزون است.

برخی بار سنگین امتحان‌هایی را به دوش می‌کشند که برای فهمیدن آن باید سال‌ها مراقبه داشت و بصیرت به دست آورد. بسیار شنیده‌ایم: «سری که درد نمی‌کند را دستمال نمی‌بندند.» ولی دیده‌ایم که عده‌ای از شهر و دیار فاصله می‌گیرند تا به مردمی که کیلومترها آن طرف‌تر، دیوار اتاقشان از زلزله گذشته ترک برداشته کمک کنند.[2] برایمان گفته‌اند، امیرالمؤمنین علیm به یتیمان رسیدگی می‌کرد[3]، چاه حفر می‌نمود[4]، نخلستان آباد می‌کرد و در اختیار خلق خدا می‌گذاشت[5].

[1]. عنكبوت، 2.

[2]. بقره، 274: «الذین ینفقون أموالهم باللیل و النهار سراً و علانیه»؛ اصول کافی، ح2024: «قال رسول الله (ص): الخلق عيال الله فاحب الخلق الى الله من نفع عيان الله و ادخل اهل بيت سرورا؛ پيامبر اكرم(ص) فرمود: مردم عائله خدا هستند محبوب‌ترين مردم به خدا كسى است كه به عائله او سود برساند و خانواده‌اى را شاد كند.»

[3]. «اللَّهَ اللَّهَ فِی الْأَیْتَامِ فَلَا تُغَیِّرُوا أَفْوَاهَهُمْ وَ لَا تضیعوا [یَضِیعُوا] بِحَضْرَتِكُمْ فَقَدْ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ یَقُولُ مَنْ عَالَ یَتِیماً حَتَّى یَسْتَغْنِیَ أَوْجَبَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ لَهُ بِذَلِكَ الْجَنَّةَ كَمَا أَوْجَبَ اللَّهُ لِآكِلِ مَالِ الْیَتِیمِ النَّار»؛ بحار الأنوار، ج‏42، ص199.

[4]. به نقل از امام صادق(ع) آمده است: «قسم نبی الله الفی علیا “ارض فاحتفر فیها عینا” فخرج ماء ینبع فی السماء کهیئه عنق البعیر ،فساماها ینبع…فقال…هی صدقه بته بتلاء فی حیجیج بیت اله و عابر سبیل اله لاتباع و لاتوهب و لاتورث فمن باغها او و وهبها فعلیه لعنته اله و الملائکه و الناس اجمعین و لا یقبل اله منه صرفا “و لا عدلا”؛ پیامبر خدا(ص) زمینی را که از انفال بود بین مسلمانان تقسیم کرد و علی (ع) سهم خود را وقف کرد و در آن قناتی حفر نمود که سرانجام آب آن همچون گردن شتر فواره می زد و امام (ع) آنجا را ینبع نامید و فرمود این آب وقف است بر زائرین خانه خدا و رهگذرانی که از اینجا می‌گذرند و هیچ کس حق فروش و یا بخشش آن را ندارد و فرزندانم هرگز از این ارث نمی‌برند و چنانچه کسی بعد از من آن بفروشد و یا ببخشد پس به لعنت خدا، فرشتگان و همه مردم گرفتار شود و خدا هیچ عمل نیکی را از او نپذیرد»؛ کافی، ج7، ص543.

[5]. مردی در نزد علی(ع) کیسه‌ای از هسته خرما دید و پرسید: یا علی این همه هسته خرما را به چه منظور جمع کرده‌اید؟ فرمود: همه اینها انشاءالله درخت خرما خواهد شد (… فغرسه فلم یغادر منه نواه واحده فهوه من اوقافه) راوی گوید که امام آن هسته‌ها را کاشت و نخلستانی ایجاد کرد و سپس آن را وقف بر فقرا و فی سبیل الله فرمود.»؛ وسائل الشیعه، ج13، ص303.