نسخه دیجیتال رمان نوجوان پروانه ها راه خانه ات را می‌دانند

رمان نوجوان پروانه ها راه خانه ات را می‌دانند

بخشی از مقدمه

چند روزی بود هم‌کلاسی‏ ها پاپی من می‏شدند تا یک شب دور از چشمِ پدرم برویم داخل امام‌زاده و حسابی آن‌جا را بگردیم. حتی شاهرخ سنگانی هم که همیشه جلوی بچه ‏ها دستم می‏انداخت و به جای یونس کاظم ‏زاده مرا «پونِزِ خادم‏زاده» صدا می‏کرد، این چند روز با من مهربان شده بود و می‏گفت: «یونس‌جون! دلم می‏خواد کلید امام‌زاده یه شب بیاد تو دستم؛ اون‌وقت می‏ فهمیدی چه کارِستونی می‏کردم!»

بچه‏ ها از زبان سلیم‌سیاه شنیده بودند گنجی توی امام‌زاده است که هیچ‌کس تا حالا به سراغش نرفته. بیشتر از همه، دوستِ جان‌جانی‏ام، فرید ظهوری بود که دَم‌به‌ساعت به رگ‏های گردنش باد می‏انداخت و سرزنشم می‏کرد که چرا دست روی دست گذاشته‏ام و کاری نمی‏کنم.

ـ یونس، جونِ هر کی دوس داری گوش کن! این همه گنج تو امام‌زاده خوابیده. اگه جای تو بودم، یه لحظه‏ م صبر نمی‏کردم… کلید رو از تو جیب بابام برمی‏داشتم و یا علی!

ـ آخه این سلیم‌سیاه از کجا می‏دونه توی امام‌زاده گنج خوابیده؟

ـ اون درویش‌درازه یادته که یه هفته ـ دَه روز پیش این‌طرفا پرسه می‏زد؟… شاهرخ می‏گفت: «سلیم‌سیاه واسه پدرم تعریف می‏کرده، چند شب پیش، یه اسکناس بیست‌تومنی به آقادرویشه داده براش سرکتاب باز کنه، ببینه واسه پول‏دار شدن باید چی‌کار کنه. آقادرویشه هم فوری نگاهی به کتابش انداخته و یواشکی بهش گفته: چرا باید بی‌پول باشی پسر؟ پول و گنج می‏خوای، همین‌جا توی این امام‌زادۀ شریف خودتونه…»

ـ آخه نگفته این گنج، کجای امام‌زاده‏ست؟
…..

حجم فایل: 4.09 مگابایت